Przejdź do głównej zawartości

Sensory Room w Olsztynie – przestrzeń, która rozwija zmysły i wyobraźnię

 Jako studentka pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej coraz częściej zastanawiam się, jak powinno wyglądać idealne środowisko do rozwoju dziecka. Co może pomóc maluchom lepiej poznać świat, rozwijać zmysły, emocje, ciało, a jednocześnie czuć się bezpiecznie i swobodnie? Odpowiedzią na wiele z tych pytań okazała się moja wizyta w Sensory Room – niezwykłej „krainie zmysłów”, która znajduje się w Olsztynie.


To nie jest typowy plac zabaw. Już od pierwszych chwil czuć, że ta przestrzeń została zaprojektowana z ogromną troską o dziecięce potrzeby – zarówno te ruchowe, jak i emocjonalne czy społeczne. Wszystko tutaj pobudza ciekawość, zachęca do działania i eksploracji. Kolory, faktury, światła, dźwięki, miękkie i twarde powierzchnie – każde dziecko znajdzie tu coś dla siebie.



🧠 Integracja sensoryczna w praktyce

W czasie studiów wielokrotnie spotykam się z pojęciem integracji sensorycznej. W teorii wiem, jak ważna jest umiejętność przetwarzania bodźców przez układ nerwowy – jak wpływa na koncentrację, koordynację ruchową, mowę czy emocje. Ale dopiero w Sensory Room zobaczyłam, jak wygląda to w praktyce.


Dzieci mają tu dostęp do różnych stref tematycznych – każda z nich rozwija inne zmysły i funkcje. Są miejsca do wspinaczki i pokonywania przeszkód (rozwój motoryki dużej), strefy pełne światła, kolorów i dźwięków (stymulacja wzroku i słuchu), kąciki do działań artystycznych (rozwój motoryki małej i wyobraźni), a także przytulne, wyciszające zakątki, które pomagają dzieciom się zrelaksować.


To przestrzeń, w której można się bawić i jednocześnie pracować nad trudnościami rozwojowymi – ale bez presji, bez oceniania. Naturalnie, przez działanie i doświadczanie.



🎨 Obserwacja dziecka w działaniu

Jako przyszła nauczycielka z ogromną ciekawością przyglądałam się dzieciom bawiącym się w różnych strefach. Jedne były bardzo aktywne, potrzebowały ruchu i nowych bodźców, inne szukały ciszy i samotności. Cudowne było to, że każde z nich mogło znaleźć dla siebie odpowiednią przestrzeń.


To miejsce uświadomiło mi, jak bardzo różne są dziecięce potrzeby i jak ważne jest indywidualne podejście. Czasem to, co dla jednego dziecka jest ekscytujące i pobudzające, dla innego może być zbyt intensywne. Dlatego tak potrzebne są przestrzenie elastyczne, bogate w różne formy stymulacji, ale jednocześnie bezpieczne i przewidywalne.



💬 Refleksje pedagogiczne

Z wizyty w Sensory Room wyniosłam kilka ważnych przemyśleń, które na pewno zabiorę ze sobą do przyszłej pracy:


  • Dziecko uczy się najlepiej wtedy, gdy może działać wielozmysłowo – angażując ciało, wzrok, słuch, dotyk i ruch.
  • Przestrzeń ma ogromne znaczenie – może wspierać rozwój lub go ograniczać. Warto tworzyć otoczenie, które będzie zachęcało do eksploracji, ale też dawało możliwość wyciszenia.
  • Zabawa jest naturalnym sposobem poznawania świata – to, co dla dorosłych wydaje się tylko „zabawą”, dla dziecka jest pracą rozwojową najwyższej rangi.
  • Integracja sensoryczna powinna być obecna nie tylko w terapii, ale też w codziennej edukacji – przez odpowiednie pomoce, zabawy i organizację przestrzeni.




🌈 Miejsce, które inspiruje


Sensory Room w Olsztynie to nie tylko nowoczesne centrum dla dzieci – to inspiracja dla nauczycieli, terapeutów i rodziców. Pokazuje, jak można wspierać rozwój dziecka w sposób nowoczesny, świadomy i pełen szacunku dla jego indywidualnych potrzeb.


Jestem ogromnie wdzięczna, że mogłam tam być, obserwować dzieci i wyciągnąć tak wiele cennych wniosków. Marzę o tym, by kiedyś móc tworzyć takie przestrzenie – może nie aż tak rozbudowane, ale oparte na podobnej filozofii: edukacji poprzez zmysły, ruch i doświadczenie.

Do następnego!


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nadchodzi wiosna – jak świętować ją z dziećmi?

Za dwa tygodnie powitamy wiosnę! 21 marca to dzień, na który wiele osób czeka z utęsknieniem – dni stają się dłuższe, przyroda budzi się do życia, a my z radością żegnamy zimę. Okazuje się, że to świetna okazja, by nie tylko uczyć dzieci o zmianach w przyrodzie, ale także wprowadzać wartościowe tradycje i ważne społeczne tematy. Kolorowe skarpety – Dzień Osób z Zespołem Downa 21 marca to nie tylko pierwszy dzień wiosny, ale również Światowy Dzień Osób z Zespołem Downa. Tego dnia zakłada się dwie różne, kolorowe skarpety na znak solidarności z osobami z tą wadą genetyczną. Na wykładzie zastanawialiśmy się, jak w przystępny sposób wytłumaczyć dzieciom, na czym polega Zespół Downa i dlaczego warto wspierać osoby nim dotknięte. Najważniejsze to podkreślenie, że każdy człowiek jest wyjątkowy i zasługuje na szacunek oraz akceptację. Można pokazać dzieciom ilustracje lub krótkie bajki na ten temat, a także porozmawiać o różnorodności i przyjaźni. Prosty gest, jak założenie kolorowych skarpet,...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Moja przygoda z pedagogiką

  Cześć! Nazywam się Amelia i jestem studentką drugiego roku pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Ten blog powstał jako część zaliczenia z przedmiotu Edukacja społeczno-przyrodnicza – ma być moim dziennikiem refleksji, w którym będę dzielić się przemyśleniami na temat zajęć, nowych doświadczeń i własnych obserwacji związanych z edukacją najmłodszych. Choć prowadzę go w ramach studiów, mam nadzieję, że stanie się on także miejscem, gdzie będę mogła wyrażać swoje pasje i spojrzenie na świat edukacji. W końcu dzieciństwo to najważniejszy czas w życiu człowieka – to wtedy kształtują się nasze wartości, ciekawość świata i sposób, w jaki postrzegamy rzeczywistość. Czuję ogromną odpowiedzialność jako przyszła nauczycielka, bo wiem, jak duży wpływ będę miała na moich przyszłych podopiecznych. Skąd moja miłość do pracy z dziećmi? Moja pasja do pracy z najmłodszymi nie wzięła się znikąd. Od kiedy pamiętam, to właśnie ja zajmowałam s...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

“Żeby wychować dziecko, potrzeba całej wioski.”

  To przysłowie, które usłyszałam na wtorkowym wykładzie, skłoniło mnie do głębszej refleksji. Choć odnosi się przede wszystkim do wychowania, można je również odnieść do edukacji. Wiedza nie jest przekazywana wyłącznie przez nauczycieli – uczymy się od siebie nawzajem w różnych sytuacjach życiowych. Nauka to proces, który zachodzi w całej społeczności, nie tylko w szkolnej ławce. Dzieci zdobywają wiedzę nie tylko w szkole, ale także w domu, wśród rówieśników, rodziny czy przypadkowo napotkanych osób. Każde doświadczenie, rozmowa czy obserwacja mogą stać się okazją do nauki. Dlatego tak ważne jest, by otaczać się ludźmi, którzy inspirują i rozwijają, a także tworzyć środowiska sprzyjające zdobywaniu nowych umiejętności. Coraz częściej mówi się o społecznościach uczących się, czyli grupach, w których ludzie dzielą się wiedzą i wspierają nawzajem w rozwoju. Zastanawiałam się, dlaczego nauka w grupie jest bardziej efektywna niż samodzielne zdobywanie wiedzy. Czemu łatwiej zapamięt...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej