Przejdź do głównej zawartości

Smoki – mityczne stworzenia czy przodkowie gołębi?

Dzieci są ciekawe świata, zadają pytania, a ich wyobraźnia nie zna granic. Dlatego jako nauczyciele powinniśmy wspierać ich kreatywność, zamiast podsuwać gotowe odpowiedzi. Smoki mogą stać się świetnym punktem wyjścia do fascynującej dyskusji.


Czym właściwie są smoki?

Gdybyśmy mieli umieścić smoka w klasyfikacji zwierząt, to gdzie by pasował? Czy to gad jak krokodyl, ptak jak orzeł, a może coś zupełnie innego? Czy możliwe jest, że smoki to tylko dinozaury z wyobraźni dawnych ludzi? W końcu wiele pradawnych gadów miało imponujące kształty, a niektóre nawet skrzydła.


Faza fascynacji dinozaurami u dzieci trwa zwykle od drugiego do piątego roku życia. W tym czasie chłoną wiedzę o prehistorycznych gigantach, potrafią wymieniać ich nazwy i cechy. Czy smoki mogłyby być naturalnym przedłużeniem tej pasji? Może to dinozaury, które w legendach zyskały ognisty oddech i potrafiły latać?


A co jedzą smoki?

Według mitów – często ludzi lub zwierzęta. Ale jeśli spojrzymy na zwierzęta rzeczywiste, niektóre ptaki połykają kamienie, by ułatwić trawienie. Może i smoki tak robiły? Może były roślinożercami i potrzebowały kamieni do rozdrabniania twardych roślin?


Dlaczego miałyby latać?

Latające ryby wyskakują z wody, by uciec przed drapieżnikami. Może smoki unosiły się w powietrze, by zmylić przeciwnika albo skuteczniej polować? Możliwości jest wiele, a dzieci mogą tworzyć własne teorie.


Lekcja pełna magii i kreatywności

Zajęcia o smokach to nie tylko zabawa – to pobudzanie myślenia, rozbudzanie wyobraźni i łączenie faktów z fantazją. W edukacji chodzi o to, by pozwolić dzieciom doświadczać świata, rozwijać ich pomysłowość i zachęcać do zadawania pytań.


Refleksja

Współczesna edukacja nie powinna polegać na podawaniu gotowych odpowiedzi, ale na inspirowaniu do samodzielnego myślenia. Dzieci uczą się przez doświadczanie, eksperymentowanie i swobodne eksplorowanie tematów, które je interesują. Smoki to tylko jeden z przykładów, jak można wykorzystać mitologię do rozwijania logicznego myślenia, kreatywności i umiejętności argumentacji.


Jako przyszli nauczyciele powinniśmy pomagać dzieciom w budowaniu własnych teorii, zadawać pytania i pozwalać im marzyć. Bo przecież edukacja to nie tylko zdobywanie wiedzy – to także sztuka odkrywania.

Do następnego!


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nadchodzi wiosna – jak świętować ją z dziećmi?

Za dwa tygodnie powitamy wiosnę! 21 marca to dzień, na który wiele osób czeka z utęsknieniem – dni stają się dłuższe, przyroda budzi się do życia, a my z radością żegnamy zimę. Okazuje się, że to świetna okazja, by nie tylko uczyć dzieci o zmianach w przyrodzie, ale także wprowadzać wartościowe tradycje i ważne społeczne tematy. Kolorowe skarpety – Dzień Osób z Zespołem Downa 21 marca to nie tylko pierwszy dzień wiosny, ale również Światowy Dzień Osób z Zespołem Downa. Tego dnia zakłada się dwie różne, kolorowe skarpety na znak solidarności z osobami z tą wadą genetyczną. Na wykładzie zastanawialiśmy się, jak w przystępny sposób wytłumaczyć dzieciom, na czym polega Zespół Downa i dlaczego warto wspierać osoby nim dotknięte. Najważniejsze to podkreślenie, że każdy człowiek jest wyjątkowy i zasługuje na szacunek oraz akceptację. Można pokazać dzieciom ilustracje lub krótkie bajki na ten temat, a także porozmawiać o różnorodności i przyjaźni. Prosty gest, jak założenie kolorowych skarpet,...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Moja przygoda z pedagogiką

  Cześć! Nazywam się Amelia i jestem studentką drugiego roku pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Ten blog powstał jako część zaliczenia z przedmiotu Edukacja społeczno-przyrodnicza – ma być moim dziennikiem refleksji, w którym będę dzielić się przemyśleniami na temat zajęć, nowych doświadczeń i własnych obserwacji związanych z edukacją najmłodszych. Choć prowadzę go w ramach studiów, mam nadzieję, że stanie się on także miejscem, gdzie będę mogła wyrażać swoje pasje i spojrzenie na świat edukacji. W końcu dzieciństwo to najważniejszy czas w życiu człowieka – to wtedy kształtują się nasze wartości, ciekawość świata i sposób, w jaki postrzegamy rzeczywistość. Czuję ogromną odpowiedzialność jako przyszła nauczycielka, bo wiem, jak duży wpływ będę miała na moich przyszłych podopiecznych. Skąd moja miłość do pracy z dziećmi? Moja pasja do pracy z najmłodszymi nie wzięła się znikąd. Od kiedy pamiętam, to właśnie ja zajmowałam s...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

“Żeby wychować dziecko, potrzeba całej wioski.”

  To przysłowie, które usłyszałam na wtorkowym wykładzie, skłoniło mnie do głębszej refleksji. Choć odnosi się przede wszystkim do wychowania, można je również odnieść do edukacji. Wiedza nie jest przekazywana wyłącznie przez nauczycieli – uczymy się od siebie nawzajem w różnych sytuacjach życiowych. Nauka to proces, który zachodzi w całej społeczności, nie tylko w szkolnej ławce. Dzieci zdobywają wiedzę nie tylko w szkole, ale także w domu, wśród rówieśników, rodziny czy przypadkowo napotkanych osób. Każde doświadczenie, rozmowa czy obserwacja mogą stać się okazją do nauki. Dlatego tak ważne jest, by otaczać się ludźmi, którzy inspirują i rozwijają, a także tworzyć środowiska sprzyjające zdobywaniu nowych umiejętności. Coraz częściej mówi się o społecznościach uczących się, czyli grupach, w których ludzie dzielą się wiedzą i wspierają nawzajem w rozwoju. Zastanawiałam się, dlaczego nauka w grupie jest bardziej efektywna niż samodzielne zdobywanie wiedzy. Czemu łatwiej zapamięt...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej